Er gaan geruchten dat men in het kader van de stikstofcrisis de kritische depositiewaarde (KDW) uit de wet wil schrappen. Daarom vandaag als hapklaarbrokje: Wat is die kritische depositiewaarde eigenlijk?

Wat ik denk:

Wil ik het weer over dit soort super technische stikstoftermen gaan hebben? Liever niet eigenlijk. En aan de respons op dit soort berichten te zien, vinden jullie ze ook minder leuk. Waarom ik het dan toch doe? Omdat ik als vergunningenmanager vrijwel dagelijks vragen over stikstof krijg. Er vrijdag weer een hoop nieuwe ontwikkelingen zijn aangekondigd. En de wirwar van regelingen, mislukte geitenpaadjes en pogingen tot nieuwe geitenpaadjes daardoor alleen maar groter is geworden. Ik kan daar echt geen touw meer aan vastknopen zonder iedere keer weer even terug te gaan naar de basis.

Waar hebben ze het deze keer nou precies over?

Wat willen ze nu in welke regeling aan gaan passen?

Wat betekenen al die technische termen ook alweer?

En wat betekent dit nu concreet voor mijn dagelijkse werk?

De kritische depositiewaarde (KDW) is een ontzettend cruciale technische term in de stikstofcrisis. Die is namelijk op veel te veel plekken in Nederland flink overschreden met alle gevolgen van dien voor stikstofgevoelige planten en dieren. Europeesrechtelijk zijn we verplicht om onze natuur te beschermen. Ieder land mag zelf bepalen hoe we dat Europeesrechtelijke uitgangspunt precies toepassen. De overschrijding van de KDW moet opgelost worden. Dat feitelijke probleem los je niet op door het woord uit de Nederlandse wet te halen. Daarom begrijp ik de cynische reactie van Johan Vollenbroek op dat idee. Tegelijkertijd begrijp ik ook wel de stelling van professor Backes dat de manier waarop de Nederlandse wet de Europeesrechtelijke verplichtingen nu toepast via de KDW niet realistisch is.

Ik ben er nog niet uit wat ik hier zelf van vind. Dat hoeft ook niet. Als ik maar weet welke regels ik hoe toe moet passen. En daar is ondanks alle geruchten vooralsnog helemaal niets aan veranderd.

Wat ik zeg:

“Voor elke plantensoort en elk ecosysteem verschillen de tolerantiegrenzen voor stikstof, dat wil zeggen de minimale hoeveelheid die nodig is om te leven of in stand te blijven en de maximaal verantwoorde hoeveelheid (kritische depositiewaarde) die voor de plantensoort of het ecosysteem op de lange termijn niet tot negatieve effecten leidt” (paragraaf 2.1 van het Vaststellingsbesluit programma aanpak stikstof)