Voor wie net inschakelt: twee weken geleden kopte NU.nl “Kabinet passeert gemeente Tubbergen en geeft vergunning voor asielopvang in hotel”.
Na:
- Waarom ik hier Freek Vonk-achtig enthousiast en nieuwsgierig van word
- Wat is er aan de hand?
- Hoe dan? Hoe werkt deze vergunning?
- Hoe zou een rechter hiernaar kijken?
- Weigergemeente, hier heeft een spindoctor lopen framen
- Is er al sprake van een voldongen feit?
- Zoek de vergunningenfouten
- Het vernietigende rapport van de Raad van State
- Werk jij voor Tubbergen? Nee
- So many questions!
- Kort geding bommetje onder vergunningaanvraag
- Dwaling en bedrog
- Uitspraak verhaspeld
- Geen privaatrechtelijke belemmering
Volgt nu deel 15: Eind goed, al goed?
Abonneer je op deze nieuwsbrief op Linkedin om op de hoogte blijven van nieuwe ontdekkingen en ontwikkelingen.
Eind goed, al goed?
Gistermiddag kwam het nieuws waar veel mensen de afgelopen twee weken op hoopte: de verschillende overheidsorganisaties zijn samen tot een oplossing gekomen voor de situatie in Tubbergen. Alle overheidsorganisaties hebben wat water bij de wijn gedaan. De soep wordt niet zo heet gegeten als dat die geserveerd werd. Is het hiermee ook ‘eind goed, al goed’?
Wat is er precies afgesproken?
Voor als je het zelf na wil lezen: klik hier.
Voor ons zijn dit de highlights uit deze raadsbrief:
- “de vergunningen worden bij de gemeente aangevraagd”;
- “de opvang vindt uitsluitend plaats binnen de bestaande bebouwing” en “er worden buiten de bestaande bebouwing geen units geplaatst ten behoeve van huisvesting”;
- “aantal opvangplekken wordt teruggebracht tot maximaal 150” en “er is speciale aandacht voor veiligheid en alle daaraan gerelateerde zaken”;
- “voor het vervolg proces wordt voorzien dat de aanvraag omgevingsvergunning in oktober wordt afgerond”.
Dit betekent namelijk:
- het wordt weer een gewone gemeentelijke vergunning, er is niet langer sprake van een kabinetsvergunning;
- alles is met één omgevingsvergunning op korte termijn te regelen, de aangekondigde wijziging van het bestemmingsplan voor de units buiten is niet meer nodig;
- er wordt iets minder gewoekerd met de ruimte en veiligheid wordt belangrijk gevonden;
- de planning voor het verlenen van de vergunning is van september naar oktober verschoven en biedt daarmee meer ruimte voor zorgvuldigheid.
Hoe gaat het nu verder?
Er is nog geen vergunning verleend en omwonenden kunnen daarna pas naar de rechter stappen. Tenzij álle omwonenden laaiend enthousiast zijn en zich straks neerleggen bij de verleende vergunning, kan er voorlopig juridisch nog niet ‘eind goed, al goed’ gezegd worden. De woordvoerder van de omwonenden heeft aangegeven dat de groepsapp ontplofte van boosheid. Dat belooft weinig goeds. Op dat front zal waarschijnlijk nog het nodige gedaan moeten worden voordat de rust echt weer terugkeert in Albergen.
Het COA zal binnenkort een aanvraag omgevingsvergunning indienen bij het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Tubbergen. Die zal – voor zover dat mogelijk is bij zo’n gevoelige zaak – op de normale manier afgehandeld worden. Die aanvraag zal in ieder geval bestaan uit een afwijking van het bestemmingsplan, maar – zoals in nieuwsbrief 7 beschreven – waarschijnlijk ook op de verbouwing en brandveiligheid zien. Voor de toepasbaarheid van de eisen uit het Bouwbesluit maakt dat overigens niet uit. Die zijn overal en altijd van toepassing, ook als het hartstikke vergunningsvrij is. Dan moet je bijvoorbeeld denken aan brandveiligheid, maar ook aan ventilatie.
Men heeft nu afgesproken dat er in dit gebouw met 27 kamers niet 200 maar 150 mensen komen te wonen. Dat komt grofweg neer op niet 8, maar 6 personen per kamer. Dat is nog steeds heel erg veel. Waardoor ik me nog steeds afvraag of dit gebouw met zoveel bewoners ooit kan voldoen aan de veiligheidseisen uit het Bouwbesluit. Dit zou dus nog wel eens voor interessante wendingen kunnen gaan zorgen. Men heeft expliciet veiligheid als aandachtspunt benoemd. Ik neem aan dat daarbij geen onderscheid tussen medemensen gemaakt wordt en men zich in ieder geval aan het minimumniveau uit het Bouwbesluit zal houden.
Participatie van omwonenden wordt door iedereen belangrijk gevonden. Het is echter geen toetsingscriterium. Als de Omgevingswet in werking treedt, kan het een indieningsvereiste zijn. Maar ook dan is het nog steeds geen toetsingscriterium. Een vergunningaanvraag afwijzen omdat de buurt tegen is, is daardoor geen optie. Je kunt het als gemeente proberen, maar je weet dan van tevoren dat je weigering onderuit gaat bij de rechter.
Unicum ten einde
Hoe de vergunningaanvraag van het COA af gaat lopen, vind ik nog moeilijk te voorspellen. Ondanks het gesloten bestuursakkoord, is de race denk ik nog niet gelopen. Er liggen nog wat bananenschillen op het parcours die voor uitglijders kunnen gaan zorgen. Ik ben daarom heel benieuwd of dit mijn laatste nieuwsbrief over Tubbergen zal zijn.
Wat wel zo goed als zeker is, is dat het unicum ten einde is. Er is afgesproken dat de gemeente de vergunning verleent, dus is er niet langer sprake van een kabinetsvergunning. Voor alle betrokkenen denk ik de beste oplossing. Ook voor de omwonenden. Voor de wetenschap alleen wel jammer. De Freek Vonk in mij was super blij een letterlijk uniek beestje gevonden te hebben en stond er omheen te dansen en te wijzen. En nu is het ineens weg, dood, opgehouden te bestaan. Nog voordat het goed en wel echt begonnen was. Gelukkig hebben we de foto’s nog, zullen we maar denken.
Het was ontzettend leerzaam geweest als we met z’n allen getuige hadden kunnen zijn van deze unieke omgevingsrechtelijke en staatsrechtelijke constructie. Tegelijkertijd is het maar goed dat we die kans niet krijgen. Het zou namelijk behoorlijk fundamentele consequenties gehad kunnen hebben en meer kapot kunnen maken dan ons lief is. De kracht van noaberschap en het poldermodel hebben zich weer bewezen. Dat is wetenschappelijk ook heel interessant. Net zoals in de rest van de wereld knettert het ook bij ons soms even, maar uiteindelijk komen we er samen wel weer uit.
Hoogste tijd voor de dagafsluiting, die mogelijk ook de afsluiting van de Tubbergen-reeks is.
Vragen en reacties zijn van harte welkom. Wanneer en waarover ik m’n volgende nieuwsbrief schrijf? Geen idee. Ik had jullie nog een hoop andere inkijkjes achter de schermen van vergunningenland willen geven aan de hand van de situatie in Tubbergen. Alleen is de angel nu uit de situatie gehaald. Het is goed zo, er komt vanzelf wel weer een ander onderwerp voorbij dat geschikt is voor deze nieuwsbrief ‘ter leering ende vermaeck’. Misschien dat de situatie in Tubbergen nog wat napruttelt, waardoor het wel weer even opleeft. Anders zit er in ieder geval nog genoeg spannends aan te komen met de besluitvorming in de Eerste Kamer over de Omgevingswet en de Wet kwaliteitsborging voor het bouwen (Wkb). Zijn deze juridische bouwwerken na ruim 10 jaar bouwen en de nodige vertragingen eindelijk klaar voor oplevering? Of durft men het nog steeds niet aan? Of worden we voor die tijd getrakteerd op een totaal ander volstrekt onverwacht vergunningenspektakel zoals afgelopen weken in Tubbergen? We gaan het zien!
